Sąd ma obowiązek odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie kary do czasu ustania przeszkody.

Za ciężką chorobę uznaje się taki stan skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.

Prawo karne – z braku ku temu kompetencji – nie zajmuje się klasyfikowaniem chorób i w niniejszym przypadku też tego nie czyni. Treść przepisu nie przedstawia definicji ciężkiej choroby, lecz określa, kiedy stan kliniczny skazanego uniemożliwia wykonanie kary. Jest to sytuacja, w której umieszczenie chorego skazanego w zakładzie karnym może zagrażać jego życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo.

Należy przyjąć, że nie każda choroba psychiczna pociąga za sobą niejako automatycznie konieczność odroczenia wykonania kary. Oceny w tym zakresie dokonuje ostatecznie sąd. Rzecz jasna, poza wypadkami oczywistymi, dla dokonania należytej oceny niezbędne okażą się wiadomości specjalne z obszaru rozmaitych specjalności medycznych, stosownie do zaburzeń zdrowotnych skazanego. Powołując w tego rodzaju sprawie biegłego – lekarza, sąd powinien baczyć nie tylko na jego wiedzę z zakresu medycyny, lecz także na wiedzę o warunkach odbywania kary pozbawienia wolności oraz o funkcjonowaniu więziennej służby zdrowia. Opinia biegłego powinna zawierać także informację o przewidywanym czasie trwania choroby uniemożliwiającej wykonywanie kary lub sugerowanym terminie kolejnego badania skazanego.